Άλλος ένας μεγάλος, όχι μόνο του Συνδέσμου αλλά και του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Παίκτης – προκονητής, πρόεδρος και αυτός επί σειρά ετών στο Σύνδεσμο, προσέφερε τα μέγιστα στην επανίδρυσηή του αλλά και στην κατοπινή του μετεξέλιξη.
«Οι παλιοί διαιτητές χρίζονταν διατητές χωρίς να έχουν περάσει απ” την σχολή διαιτησίας. Βρίσκονταν στο γήπεδο σαν φίλαθλοι και επειδή δεν έρχονταν οι διαιτητές, σφύριζαν αυτοί για να μην αναβληθεί ο αγώνας. Ήταν λογικό, αφού σαν παίκτες γνώριζαν τους κανονισμούς.
Κάποτε, σε παιχνίδι ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΠΑΟΚ με συνάδελφο τον Δ. Φουρουτζόπουλο χτύπησα στο κεφάλι. Εννοείται ότι όλες οι εξετάσεις πληρώθηκαν από εμένα. Καμία ιατρική περίθαλψη».